satër

SATËR mb.

• 1. Thikë e madhe dhe e gjerë që përdoret për të prerë a për të grirë mishin, hanxhar. Satëri i kasapit. Presin mishin me satër. Mpreh satërin.
• 2. Lloj sëpate me teh të gjerë, që përdorej si armë a si mjet për t'u prerë kokën të dënuarve me vdekje. I vunë (i shkuan) në satër i vranë, u prenë kokat.
• 3. Thikë e shkurtër pa majë që përdorin për të grirë gjethet e duhanit.
• E vuri kokën në satër për dikë a për diçka u betua me kokë për dikë a për diçka.