Jump to content

rrugëtim

Nga Wiktionary

RRUGËTIM m.

  • 1. Veprimi sipas kuptimit të foljes RRUGËTOJ. Rrugëtim i gjatë. I lodhur nga rrugëtimi. Nisi rrugëtimin.
  • 2. Udha që përshkohet a që duhet të përshkohet, itinerar. Caktuan rrugëtimin.