rrikë

RRIKË I f. bot.

• Rrepë. Rrikë e kuqe. Lëngu i rrikës.
• I lë rrikën dikujt ia ngarkoi fajin a gabimin dikujt tjetër, ia hedh fajin tjetrit. Ia bëri (kokën) rrikë e qethi shumë shkurt, ia bëri kokën rrafsh.

RRIKË II f.

• Kuti druri e varur në mur për të mbajtur lugët, lugës, shelqe.