rrashtë

RRASHTË f.

1. krahin. Eshtër. Rrashta e kreut. Rrashta e breshkës kafkulli, samari i breshkës.
2. Kafka e kokës; koka. Rrashta e njeriut. Rrashta e të vdekurit. Thefsh rrashtën! mallk.
3. Enë e përdorur a e thyer në një cep, që shërben për të mbajtur sende të ndryshme; garraç. Rrashtë e vjetër. Rrashta e lugëve farashë. Rrashta e rrobave govatë ku shtien në finjë rrobat. U shtie kafshëve në një rrashtë.
E la rrashtën diku shih te LË. Është bërë me rrashta zogjsh shih te ZOG,~U.