qingël

QINGËL I f. bot.

shih SHPEND/ËR,~RA 1.

QINGËL II f.

Rrip i gjerë leshi a lëkure, që u kalohet nën bark kafshëve të ngarkesës për të lidhur të dy anët e samarit a të shalës; nënbarkës, nënbarkje. I vuri qinglën samarit. Çliroi (shtrëngoi) qinglën. U këput qingla.