qetësisht

QETËSISHT ndajf.

1. Pa iu prishur rregulli e qetësia, në mënyrë të qetë, pa u trazuar. Hante qetësisht. Po lexonte qetësisht. E zhvilloi mësimin qetësisht.

2. Pa u ngutur e pa u rrëmbyer, me gjakftohtësi, në qetësi. Ia tha qetësisht. E mendoi më vonë qetësisht.

3. Pa u ndier e pa zhurmë, fshehurazi, qetas. Iu afrua qetësisht.