qetës
QETËS mb. keq.
1. Që vepron pa u ndier e nën rrogoz, që është fsheharak e i pabesë, që është thëngjill i mbuluar, tinëzar. Njeri qetës. Grua qetëse.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.
QETËS mb. keq.
1. Që vepron pa u ndier e nën rrogoz, që është fsheharak e i pabesë, që është thëngjill i mbuluar, tinëzar. Njeri qetës. Grua qetëse.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.