punështruar

PUNËSHTRUAR mb.

1. Që i bën punët mirë, shtruar e me kujdes, që nuk ngutet në punë. Djalë (vajzë, grua) punështruar.

2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit. Punështruari - i uruari (i lëvduari). fj. u.