prekatar

PREKATAR mb.

1. Që di të sillet me të tjerët, që di si t'ia thotë dikujt një gjë, që di se ku e prek dikë, që ka takt. Plak (burrë) prekatar. Grua prekatare.

2. Që di t'i bjerë mirë një vegle muzikore, që të prek e të mallëngjen kur i bie një vegle muzikore.

3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit. Ishte prekatar i madh.