praruar
PRARUAR mb.
1. I larë me ar. Unazë e praruar.
2. fig. Që ndrit a shkëlqen si të jetë larë me ar, që ka marrë një ngjyrë a shkëlqim si të arit, i artë; që ndrit nga gëzimi. Me flokë të praruar. Me fytyrë të praruar.
PRARUAR mb.
1. I larë me ar. Unazë e praruar.
2. fig. Që ndrit a shkëlqen si të jetë larë me ar, që ka marrë një ngjyrë a shkëlqim si të arit, i artë; që ndrit nga gëzimi. Me flokë të praruar. Me fytyrë të praruar.