porotë

POROTË f. vjet.

Njëzet e katër dëshmitarë, të cilët dëshmonin me be për të nxjerrë të pafajshëm dikë që akuzohej për një krim, për një faj a për një shkelje të kanunit.

• E bëri porotë e bëri me turp para të tjerëve, e turpëroi, ia mori fytyrën.