poganik

POGANIK m. etnogr.

Kulaç që i thyhej fëmijës mbi kokë dhe hahej natën e tretë pas lindjes, kur i vihej emri; darka që shtrohej me këtë rast. I thyenin poganikun. Hanin poganikun. Në poganik të djalit! ur.

• Nuk ia kam ngrënë poganikun dikujt nuk e di kur ka lindur, nuk e di sa i madh është; nuk e njoh mirë. Nuk ia ka thyer (nuk ia ka lëshuar) poganikun diçkaje shih te THYEJ.