pir

PIR m. krahin.

Lezet. Pilafi e ka pirin me gjalpë.

• E ka për piri dikush e ka zakon. I shkon për piri dikujt e ka në gjak, kështu vepron gjithnjë e kështu i pëlqen, nuk mund të sillet a të veprojë ndryshe.

PIR kal. krahin.

Mbush plot, dend. E pira barkun e mbusha barkun, e denda.