pikëçuditje

PIKËÇUDITJE f. gjuh.

Shenjë pikësimi në trajtën e një vize pingule me një pikë përposh (!), që vihet në fund të një fjalie ose të një fjale, kur shprehet një urdhër ose një gjendje emocionale e folësit (habi, frikë, dëshirë, urdhër etj.). Në fund të fjalisë urdhërore vihet pikëçuditje.