pavetor

PAVETOR mb. gjith.

• 1. Që përdoret vetëm në vetën e tretë njëjës por jo në kuptimin e mirëfilltë të kësaj vete dhe që për këtë arsye nuk e tregon sendin a qenien që kryen veprimin (për foljet si bubullon, vetëtin etj.). Folje pavetore.
• 2. Që ka si kallëzues një folje, trajta e së cilës nuk shpreh një vetë të caktuar (për fjalitë njëkryegjymtyrëshe si sa të rrosh, do të mësosh, vetëm nuk rrohet, s'më flihet etj.). Fjali pavetore.