pashtëpi

PASHTËPI mb.

• 1. Që nuk ka shtëpi ku të banojë, i pastrehë. Ishin të varfër e të pashtëpi.
• 2. keq. Që endet a bredh rrugëve, që s'mblidhet në shtëpi; rrugaç. Djalë i pashtëpi.