paramendim

PARAMENDIM m.

• Mendim i formuar që më parë për dikë a për diçka, sipas të cilit veprojmë (zakonisht në dëm të të tjerëve); qëndrim me anësi, i përpunuar që më parë me ndërgjegje dhe jo i vetvetishëm e i çastit. Krim (vrasje) me (pa) paramendim. drejt. E bëri (e kreu) me paramendim. Foli me paramendim për të.