panik

Nga Wiktionary

PANIK m.

  • Frikë e madhe, e papërmbajtshme, që zë një njeri a që përhapet menjëherë në një turmë, shpesh pa shkak ose pa e ditur arsyen; rrëmujë e përgjithshme që shkakton kjo frikë. Mbjell (ngjall, shkakton, përhap) panik. Ikën (u larguan, u tërhoqën) në panik. I zuri (u hyri) paniku. Mos bëni panik!
Marrë nga "https://sq.wiktionary.org/w/index.php?title=panik&oldid=128321"