palaço

PALAÇO m.

• 1. vjet. Njeri hokatar, që e mbante mbreti ose një feudal në oborrin e vet për t'u zbavitur.
• 2. Kloun. Palaço cirku.
• 3. përb., shar. Njeri që bëhet qesharak në shoqëri me sjelljet e veprimet e tij; njeri pa karakter e i ulët.
• 4. Përd. mb. sipas kuptimit 3 të emrit.
• E bëri palaço dikë e shau rëndë, nuk i la gjë pa i thënë.