pagdhendur

PAGDHENDUR mb.

• 1. Që nuk është gdhendur (për t'u bërë i rrafshët a i lëmuar), i palatuar. Gur i pagdhendur. Trung (shkop) i pagdhendur.
• 2. fig. Që i mungon arsimi, kultura dhe edukata e mirë; që ka sjellje të vrazhdë e të pahijshme; i trashë. Njeri i pagdhendur. Mbeti i pagdhendur.
• Ishte (si) tra i pagdhendur (i palatuar) shih tek TRA,~RI.