pafe

PAFE mb.

• 1. Që nuk beson në dogmën e fesë, që nuk pranon asnjë fe; hist. që hiqte dorë nga feja sunduese dhe që për këtë ndiqej nga përfaqësuesit e saj, heretik. Njeri i pafe. I shpallnin të pafe. I ndiqnin si të pafe.
• 2. fig. bised. vjet. I pabesë. Njeri i pafe.
• 3. Përd. em. m. sipas kuptimeve të mbiemrit.