përtueshëm

PËRTUESHËM mb.

• 1. Që shfaq përtesë, që përton, i përtuar, përtac; shumë i ngathët e i plogët. Djalë i përtueshëm. Është i përtueshëm.
• 2. fig. Që mezi rritet a zhvillohet, që vjen i dobët, që bëhet me zor, tepër i ngadalshëm. Duhani (misri) erdhi i përtueshëm.