përçudnoj

PËRÇUDNOJ kal.

• 1. E shëmtoj shumë dikë, e bëj që të mos shihet me sy. Ua përçudnonte fytyrën lia.
• 2. fig. E prish dhe e shëmtoj shpirtërisht, bëj që të humbasë vetitë e mira a virtytet; e prish nga ana morale, zvetënoj, e përdhos. Veset e përçudnojnë njeriun.