operativ

OPERATIV mb.

1. usht. Që ka të bëjë me veprimet luftarake të njësive të mëdha, që lidhet me operacionin ushtarak. Shtabi operativ. Zona operative. Plani operativ. Komandë operative. Lojë operative.
2. fin. Që ka të bëjë me veprimet financiare në një punë të caktuar. Evidencë operative. Përfundimet operative. Seksion operativ.
3. Që e kryen një punë vetë dhe menjëherë, që e plotëson në vend detyrën e ngarkuar, që vepron shpejt e në kohën e duhur. Organet (njësitë) operative. Grupi operativ.
4. Që ka të bëjë me veprimtarinë e gjallë të një ndërmarrjeje a të një grupi njerëzish; që lidhet me punët e përditshme, të cilat duhen ndjekur hap pas hapi; veprues. Plani operativ. Të dhënat operative. Koha operative për prodhimin e diçkaje. Çështjet operative.
5. Që bëhet menjëherë e në kohën e nevojshme; që bëhet shpejt e me fryt. Mbledhje (punë, masa) operative. Takim (kontroll) operativ. Në mënyrë operative.
6. Që është i ngarkuar për zgjidhjen e detyrave të ngutshme e të ditës, që duhet të ndjekë vetë çështje të veçanta në një zonë a sektor të caktuar; që ka shërbimin e ditës në një njësi ushtarake ose në organet a në repartet e Ministrisë së Punëve të Brendshme. Punëtori operativ.
7. si em. ~I m. ~Ë, ~ËT bised. Punëtori ose oficeri operativ. Operativi i repartit. Operativi degës së Punëve të Brendshme. Operativi i zonës.