ojnatar

OJNATAR mb.

• 1. Që shtiret sikur nuk e do ose sikur nuk e pëlqen diçka, me qëllim që t'i luten të tjerët, që bën ojna; që bën naze; që nuk i pëlqen vërtet një gjë a një punë dhe nuk e pranon këtë. Fëmijë ojnatar.
• 2. Që lëviz a që flet me naze për të tërhequr vëmendjen e të tjerëve ose për t'u pëlqyer atyre; që bën shaka; shakatar; lozonjar. Vajzë ojnatare.
• 3. Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit.