ngutem

NGUTEM vetv.

• 1. Përpiqem të bëj diçka sa më shpejt; veproj me shpejtësi të tepruar; nxitoj, nxitohem. Ngutej të nisej (të largohej). Ecte (punonte) pa u ngutur. Ngutet duke folur.
• 2. Veproj i rrëmbyer, pa u matur mirë e pa i peshuar mirë punët; rrëmbehem. Mos u ngut për t'u përgjigjur.
• Pa u ngutur me kujdes dhe në mënyrë të matur.