ngasje

NGASJE I f.

1. Diçka që të ngjall një dëshirë, që të shtyn për të bërë një veprim, të cilit përpiqemi t'i shmangemi; tundim. Ngasje e fortë. E futi (e vuri, e shtiu) në ngasje. Iu shmang (i shpëtoi) ngasjes.
2. fet. Shtytje për të rënë në mëkat, tundim për të bërë një punë në kundërshtim me moralin fetar (sipas paragjykimeve fetare).

NGASJE II f. bot.