ngacmueshmëri

NGACMUESHMËRI f.

• 1. Aftësia për të kaluar në gjendje ngacmimi; ndjeshmëri e tepruar ndaj vepruesve të jashtëm. Ngacmueshmëri e tepruar (e sëmurë).
• 2. fiziol. Aftësia që kanë indet e organizmave të gjallë për t'iu përgjigjur veprimeve të jashtme me kundërveprime të caktuara. Ngacmueshmëria e trurit (e organeve të shqisave).