neveritem

NEVERITEM vetv.

• 1. vet. veta III. Më vjen neveri nga një ushqim, nuk e ha më nga neveria, më vështiroset. I është neveritur ajo gjellë.
• 2. fig. Provoj një ndjenjë të papëlqyeshme për dikë a për diçka; më mërzitet shumë dikush a diçka, mezi e duroj, s'e duroj dot, ndiej neveri. Iu neverit ai njeri. Iu neverit jeta. U neverit nga ato që pa.
• 3. Pës. e NEVERIT.