ndërlikem

NDËRLIKEM vetv.

• 1. vet. veta III edhe fig. Ngatërrohet diçka me një tjetër, ndërlikohet, ngatërrohet. U ndërlikën fijet. U ndërlik puna (çështja, gjendja).
• 2. fig. Ngatërrohem në një punë, humbas fillin. U ndërlik duke numëruar.
• 3. fig. Më ngatërrohet mendja, hutohem fare. U ndërlik nga mendtë. U ndërlik fare.