mushicë

MUSHICË f. zool.

• 1. zakon. Miza të vogla si harrje, që sillen me shumicë në vende me lagështirë e sidomos në vende ku punohet rrushi a ku ka bërsi. Mushica e bostaneve. Tufë mushicash. Sillen mushicat rreth llambës (rreth dritës).
• 2. Harrje. Zhuzhitnin mushicat. E pickuan (e hëngrën) mushicat.