mufkë

MUFKË mb.

• 1. I papjekur, muf. Fik mufkë. Është mufkë. Mos i këput mufka.
• 2. I rrumbullakët dhe i fryrë, bufkë; i mbushur, i shëndoshë (për njerëzit e kafshët). Kish ca pata mufka.
• 3. fig. I papjekur nga mendja, muf. Është mufkë fare (nga trutë).
• 4. fig. Që nuk del me përfundime të mira, që nuk sjell dobi, i pafrytshëm. Doli mufkë edhe kjo punë.
• 5. Përd. em. f. sipas kuptimeve 1-3 të mbiemrit.
• 6. si em. MUFK/Ë,~A f. ~A, ~AT keq. Fjalë, punë etj. që nuk është menduar mirë, diçka e pa pjekur. Ç'janë këto mufka që thua (që bën)!