mirëdashje

MIRËDASHJE f.

• Dëshirë për t'u bërë mirë të tjerëve, dashamirësi; kund. keqdashje. Tregoi mirëdashje. Gëzon (fitoi) mirëdashjen e të tjerëve. E shikon me mirëdashje. Pret e përcjell me mirëdashje. Foli me mirëdashje. E dha me mirëdashje.