meshin

MESHIN m.

• Lëkurë e hollë, zakonisht prej bagëtish të imëta, e regjur dhe e përpunuar, që përdoret për faqe këpucësh, për doreza, për veshje mobiliesh etj. Meshin i zi. Meshinë e butë. Këpucë (rrip) meshine. Divan i veshur me meshin.