mesditës

MESDITËS m. gjeogr.

• Gjysmërreth i përfytyruar në sipërfaqen e Tokës, që bashkon dy polet dhe e pret pingul ekuatorin; vija në hartë që përfaqëson këtë gjysmërreth; meridian. Mesditësi fillestar (kryesor). Mesditësit tokësorë. Mesditësi qiellor. astr. rrafshi që kalon nëpër pikën e zenitit, nëpër qendrën e sferës qiellore dhe nëpër polet e Tokës. Gjatësia e mesditësit.