mendjengritur

MENDJENGRITUR mb.

• 1. Që i rreh mendja të shkojë gjetkë, që rri si mbi gjemba, që është me mendje të ngritur. S'i rrihej në një vend, ishte mendjengritur.
• 2. Përd. ndajf. sipas kuptimit të mbiemrit. Rrinte mendjengritur.