mendër

MENDËR f.

• 1. bot. Bimë barishtore shumëvjeçare me lloje të ndryshme, me gjethe vezake e me lule të imëta, të grumbulluara tufë si kalli, e cila ka erë të mirë dhe përdoret si erëz në gjellë, në industrinë farmaceutike etj. Mendër e butë dhiozmë, nenexhik. Mendër e egër. Gjethe mendre. Vaj mendre. Erë mendre. Mbjell mendër.
• 2. Gjethe të kësaj bime, që thahen e shkoqen dhe përdoren si erëz për gjellë. Kapama me mendër. I hedh mendër gjellës (mishit).