mbytur

MBYTUR m.

Ai që është mbytur në det, në lumë etj. Nxorën të mbyturin. I mbyturi s'ka frikë se laget. fj. u. Kapet si i mbyturi pas flokëve të vet. fj.u.
Si i mbyturi nëpër shkumë shih te SHKUM/Ë,~A.

MBYTUR f.

MBYTUR mb.

1. Që është mbytur në ujë etj. Kafshë (dhi, dele) e mbytur. Gjetën një njeri të mbytur.
2. Që është fundosur në ujë (për një mjet lundrimi etj.). Deri tek anija e mbytur. Nxorën një vapor të mbytur.
3. Që është ngopur me një lëng për t'u zbutur; që ka shumë sherbet. Bakllava e mbytur.
4. Që mezi dëgjohet, i dobët, i mekur; që duket sikur vjen nga larg ose nga një vend i mbyllur a i thellë. Zë (rënkim, gjëmim, kumbim) i mbytur. Zhurmë (krismë, klithmë) e mbytur. Kollë e mbytur. Dëgjoheshin thirrje (britma) të mbytura.
5. Që mezi duket ose mezi digjet, i dobët, i mekur. Zjarr i mbytur. Flakë e mbytur.

MBYTUR ndajf.

1. Plot e përplot; deri në fyt, mbushur plot. I gjeti mbytur në borxhe. E gjeti mbytur në lot.
2. shih MBYTURAZI. Dëgjohej mbytur. Psherëtinte mbytur. Digjej mbytur. U përgjigj mbytur.