mbllaçitem

MBLLAÇITEM vetv.

• 1. Përtypem për një kohë zakonisht me zhurmë e duke mbajtur diçka nëpër dhëmbë; përçapem. Mbllaçitej si i babëzitur. Mos u mbllaçit ashtu!
• 2. vet. veta III bised. Ripërtypet (për disa kafshë si gjedhi, dhia etj.). Mbllaçitet kau.
• 3. fig. Them diçka nëpër dhëmbë, jo qartë, i shqiptoj fjalët gjysma-gjysma; ngurroj të flas e i ha fjalët, përtypem. Mbllaçitej e s'thoshte gjë. Pse po mbllaçitesh?