mbështetur

MBËSHTETUR mb.

• Që mbështetet në fakte e në prova ose në parime e arsyetime të shëndosha; që është ndërtuar a që ngrihet mbi një bazë të shëndoshë; i argumentuar mirë, i bazuar. Vendim (pohim, arsyetim) i mbështetur.

MBËSHTETUR ndajf.

• Duke u mbështetur te diçka a te dikush. Rrinte mbështetur.