martohem

MARTOHEM vetv.

• 1. Lidh martesë me dikë, bëj martesën; marr burrë (për një vajzë a për një grua) ose marr grua (për një djalë a për një burrë); kund. çmartohem. U martua me një punëtore. Martohet vëllai (motra). U martuan me dashuri. Martohet të dielën. U martofsh e u trashëgofsh! ur. Kush u martua e s'u gëzua! fj. u.
• 2. Pës. e MARTOJ.