mëkëmbem

MËKËMBEM vetv.

• 1. Ngrihem me këmbë, filloj të eci me këmbët e mia; e marr veten nga një sëmundje e rënde ose nga dobësia, forcohem. U mëkëmb i sëmuri (fëmija). U mëkëmben viçat (qengjat). Sa ishte mëkëmbur.
• 2. fig. Bëhem siç kam qenë më parë a edhe më mirë; arrij në një gjendje të mirë ekonomike; ngrihem, rimëkëmbem. Pas Çlirimit nisi të mëkëmbej. U mëkëmbën fshatrat.
• 3. Pës. e MËKËMB.