llokoçitem

LLOKOÇITEM vetv.

• 1. vet. veta III. Nxjerr një zhurmë të ngjashme me atë të ujit kur valon shumë në enë. Llokoçitet uji. Llokoçitet deti.
• 2. Eci nëpër ujë a nëpër baltë, duke bërë një zhurmë si llapashitje; lëviz në ujë, duke bërë «llok-llok». Llokoçitem në ujë. Lopatat llokoçiteshin në det (në liqen).
• 3. Pës. e LLOKOÇIT.