llapërçinë

LLAPËRÇINË f.

• 1. Baltë e hollë në vende a në rrugë të shkelura, llucë; vend me baltë të tillë. Rrugë me llapërçinë.
• 2. Borë e përzier me shi, llohë; llapërkajë.
• 3. fig. Gjellë si qull, me shumë ujë dhe jo e shijshme; llurbë. Nuk hahej ajo llapërçinë.