lehaqen

LEHAQEN mb.

• 1. Që flet shumë e kot për dikë a për diçka; që llomotit mbarë e prapë, llafazan; që flet keq a që shpif për dikë, që shan me fjalë të ndyra, që leh si qen.
• 2. përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit.