kundër

KUNDËR

I. ndajf.

1. Në drejtim të kundërt. Eci kundër.
2. Përballë, përkundrejt. I rrinte kundër.
3. Në një mendim, në një pikëpamje etj. të kundërt me një tjetër, në një gjendje të kundërt; në kundërshtim. Flet kundër. Doli kundër. Jam kundër. Votoj kundër. Shkoi kundër. U ngrit kundër.

II. parafj. Përdoret me një emër, përemër a numëror për rasën rrjedhore për të treguar:

1. Drejtimin e kundërt me lëvizjen e dikujt a të diçkaje. Kundër rrjedhës së lumit.
2. Vendin përballë dikujt a diçkaje; përkundrejt... Rri kundër diellit.
3. Dikë a diçka që e luftojmë, e dëmtojmë a e kundërshtojmë. Luftoi kundër armikut (kundër pushtuesit). U ngritën kundër borgjezisë. U turrën kundër tradhtarëve. Nuk vete kundër vullnetit të tij. Ishte kundër të dyve.
4. Diçka nga e cila duhet të mbrohemi. Mbrojtja kundër atomit. Masat kundër gazeve.

KUNDËR- fjalëform.

Pjesë e parë e fjalëve të përbëra, që u përgjigjet nga kuptimi fjalëve kundër e kundrejt; p.sh. kundërgrusht, kundërpagesë, kundërpeshë, kundërpërgjigje, kundërsulm, kundërvajtje, kundërveproj etj.

KUNDËR f. kryes. vjet.