kronik

Nga Wiktionary

KRONIK mb.

  • 1. mjek. Që ka filluar shumë kohë më parë e nuk është shëruar; që zhvillohet ngadalë e nuk shërohet shpejt (për një sëmundje). Sëmundje (plagë) kronike.
  • 2. fig. I vazhdueshëm, i përhershëm, që ka shumë kohë e nuk hiqet. Uri (papunësi) kronike.