keqësohem

KEQËSOHEM vetv.

• 1. Bëhem më keq sesa isha; ndiej më shumë dhembje; keqem; vet. veta III rëndohet (sëmundja); kund. përmirësohem. Keqësohej nga shëndeti. I sëmuri po keqësohet. Keqësohej sëmundja.
• 2. Zihem, grindem a zemërohem me dikë; vet. veta III prishet, ashpërsohet. Ishin keqësuar e s'flisnin. U keqësuan marrëdhëniet.
• 3. vet. veta III. Prishet, bëhet më i keq (moti). U keqësua koha.