kapitem

KAPITEM vetv.

• 1. Lodhem shumë, sa mezi qëndroj më këmbë; harxhoj të gjitha fuqitë duke bërë një punë tepër të rëndë e të gjatë; rraskapitem, këputem. Kapiteshin në punë. U kapit e ra.
• 2. Bie poshtë si i këputur; përkulem sepse nuk kam fuqi të qëndroj më këmbë; përkulet sepse është vyshkur (për bimët). U kapit në rrugë. Iu kapit koka. Iu kapitën krahët. Iu kapitën sytë iu mbyllën sytë për gjumë, nuk mund t'i mbante dot sytë hapur se i flihej. Ishte kapitur gruri.