kail

Nga Wiktionary

KAIL ndajf. vjet.

  • Gati të bindem, gati të pranoj diçka; gati të bëj diçka. E bëri kail ia mbushi mendjen, e bindi. U bë kail u bind, u kandis. Ishte kail ta vriste.
Marrë nga "https://sq.wiktionary.org/w/index.php?title=kail&oldid=125682"